Noong unang panahon, may isang tarsier na naninirahan sa kagubatan ng Bohol. Siya ay isang matalinong hayop na may kakayahang makipag-ugnayan sa ibang mga hayop sa kagubatan. Hindi siya kasing-liit ngayon kundi katulad ng mga regular na hayop sa kagubatan.

Ngunit isang araw, may isang kaharian na nagtungo sa kagubatan at nagdala ng malakas na mga instrumentong pang putol ng kahoy. Hindi naging mapayapa ang kaharian dahil sa kanilang pagpasok sa kagubatan, kaya naman nag-alisan ang mga hayop sa lugar na iyon. Ngunit dahil sa kanyang katalinuhan, ang tarsier ay nagpasya na manatili sa kagubatan at magtago.

Habang nagtatago ang tarsier, nakita niya ang isang makina na nagbabarena ng mga puno. Dahil sa kanyang katalinuhan, alam niya na ang makina ay dapat masira upang maprotektahan ang kagubatan. Kaya naman, gumawa siya ng isang plano upang sirain ang makina.

Sinimulan ng tarsier ang kanyang plano sa pamamagitan ng pagkuha ng mga kagamitan mula sa mga gubat. Gumawa siya ng mga sibat at pana at tinatarget niya ang mga kagamitan ng kaharian. Natamaan niya ang mga kagamitan at nagsimulang mag-collapse ang makina.

Ngunit habang nagkakagulo ang mga tao ng kaharian, isang malaking kahoy ang bumagsak kay Tarsier, na nagdulot ng pinsala sa kanyang katawan. Hindi niya ito napansin sa simula ngunit habang lumilipas ang mga araw, unti-unting naging maliit ang kanyang katawan at mga daliri. Hindi niya alam kung bakit ito nangyayari, ngunit sa kanyang pagtuklas, nalaman niya na ito ay dahil sa laki ng kahoy na bumagsak sa kanya.

Matapos malaman ni Tarsier ang dahilan ng kanyang pangyayari, nagdusa siya ng sobra. Nag-isip siya ng paraan upang mabawi ang kanyang laki ng katawan, ngunit hindi niya ito magawa. Dahil dito, naging ganito ka-liit si Tarsier, ngunit hindi nagpatalo ang kanyang katalinuhan at karunungan. Naging ganap siyang makipag-ugnayan sa mga hayop sa kagubatan at nagawa niya ito sa pamamagitan ng kanyang kakaibang tindig at mga salita.